Mijn lieve Yuri
Van pup af aan ben je bij me geweest
En voor jou was dat 1 groot feest.
Altijd stond je met je neus vooraan
Om er weer goed dichtbij te staan.
Het uitbreken uit de ren, dat paste bij jou
Voorop in de roedel, met je ogen zo blauw.
Een tik van een auto ’s ochtends vroeg
Maakte het dat jij blauw verband droeg.
Je poot was gebroken, een pin moest er in
En daarin had jij duidelijk geen zin.
Een boel gepiep en hevige pijn
Dat moest het volgens jou ook niet zijn.
Daardoor werd je mijn grote trouwe vent
En werd je de trouwe hond, zoals ieder je kent.
Met je grote trouwe kop, een rastypische hond
Zo ging jij door het leven, was altijd kerngezond.
In 2006 mocht je voor het eerst aan de lijn mee op jacht
Nou, je wist niet waar je kijken moest, wauw, wat een pracht.
Het jaar daarna trainen voor de C,
Maar wat deed jij? Je haalde met 14 maanden al lekker een B!!!
We liepen dagelijks lekker over de zandweg de stilte in
En af en toe ging je even de maïs en bossen in.
Eind november 2008 ben je zelfs papa geworden, van 8 gezonde pups
3 reuen en 5 teven, dat is een mooie bups.
De donkerbruine kleur van jou, die zagen we er in terug
En wat een levendigheid dan toch, die pups zijn toch zo vlug!
Nietsvermoedend beginnen we 2009
Waarin ik denk: 10 jaar kan ik Yuri nog wel houden, daar kan hij wel tegen!
Wie weet komen er nog heel wat jonge Yuri-tjes achteraan
Die net als hun papa dan graag vooraan zullen staan.
Tot 1 april 2009, je ging er vandoor, achter de haas
Maar toen je terug kwam, liet je me merken: baas,
Ik heb pijn in mijn linker achtervoet, ik heb geen idee
Hoe ik het kreeg, maar wat moeten we er mee?
Eerst 4 april nog naar een show, je deed het met ZG erg goed
Dus had ik na wat pijnstillers voor jou toch weer goede moed.
Maar een week later, je binnenste teen werd wel erg dik en deed je pijn
Antibiotica inslikken, dat vond je absoluut niet fijn.
Na kuur nr. 2 moest je kootje er uit
Want door de zwelling lag het kootje er los in, de kom uit.
Daarna bleven we volop dokteren, kuur na kuur
Maar voor jou, lieve Yuri, vond ik het nooit te duur.
Een plantenschimmel in je lichaam, hoe kom je er toch aan?
Wisten we dat maar, dan waren al die medicijnen ook van de baan.
Je hebt zelfs een week aan het infuus gelegen
Iedereen was je met veel liefde aan het verplegen.
Op 20 juli ging het ’s avonds niet goed, je leek wel in coma, meneer
Je suiker bleek te laag, na roosvicee was je er wel weer.
Maar op vrijdag 24 juli merkte ik een “wormgaatje” aan 2 wonden
Ik denk: een vleesetende bacterie, nee hè, zit die nu in je wonden?
Je likt ze het liefst de hele dag, je huid wordt daardoor erg week
En ik mis in je ogen steeds meer de vrolijkheid waarmee je altijd keek.
Je blikken van passie werden blikken van angst en onzekerheid
En werd me duidelijk: Binnenkort is er een moment dat jouw weg zich van de mijne scheidt.
Wandelen, dat woord hoefde ik maar 1 keer te zeggen
En je was al weg, ik hoefde niets uit te leggen.
Zelfs de jacht, je grote passie en liefde, geef je slechts nog een kleine kwispel toe
Dat is voor mij een teken: Ik moet je laten gaan, jouw lichaam is nu echt moe.
Het eten gaat nu al 2 weken onder dwang en protest
Maar van 36 naar 28,8 kilo, dat is zeker niet zo best!
Hoe moeilijk het ook allemaal is, ik sta jankend als een kind zo klein,
Maar ik mag nu alles behalve egoïstisch zijn.
Ik voel me boos, machteloos, ik weet niet wat te doen
Dus geef ik je voor de 1000e keer een knuffel en een zoen.
Je hebt me zoveel plezier en liefde gegeven, dat is niet te meten
En ik heb zoveel van jou gehouden, maar dat zul je wel weten.
Yuri, wat zou ik graag willen dat je langer bij me bent,
Als een lieve, sterke en gezonde jonge vent.
Maar lieve Yuri, je strijd was oneerlijk en niet terecht
Ik wil je voor alles bedanken, dat meen ik oprecht.
Lieve Sjoer de palingboer (mijn koosnaampje voor jou), bedankt voor alles!!
Op 25 juli 2009 heb ik je helaas moeten laten inslapen. Dag lieve Yuri, het was een eer voor me om je baas te zijn geweest...